در این پروژه با توجه به بافت منطقه از طرح مدرن استفاده کردیم ، از این رو با هدف انسانی تر شدن مقیاس فضا، توده یکپارچه، به ترکیب توده های کوچکتر تبدیل شده است و تک بنای بزرگ معماری، به همسایگی آپارتمان های کوچکتر تجزیه شده است. به عبارت دیگر با افزایش استقلال گروه های کوچکتر آپارتمان ها، علاوه بر تعریف ترکیب شهری و ارتقای مفهوم همسایگی، تعلق خاطر ساکنین نیز به مجموعه های نیمه خصوصی تر خود افزایش یافته است. همچنین به جهت ارتقای مفهوم اجتماعی آپارتمان ها، پوشش نما نیز متنوع طراحی شده است تا هر پوشش (سنگ یا چوب) قلمروهای خصوص را بهتر تعریف و تفکیک نماید.